Qor haqida sherlar

Qor haqida sherlar. Qor — tabiatning go’zal va sirli hodisalaridan biri bo’lib, uning o’ziga xos tasviri, hissiyotlari va ramzlari bor. Qor, odatda, qish mavsumida yog’adi va bu vaqtda tabiat butunlay o’zgaradi. Sherlar va ma’lumotlar sizlarga albatta yoqadi.

Qor haqida malumot.

Qor — qish faslida yerga tushadigan muzlatilgan suv tomchilari, ya’ni muz kristallarining yig’indisi. Qor yog’gan paytda dunyo adashgan, tinch bir holatga keladi. Yengil shamol bilan raqsga tushgan qor parchalarining qo’rqinchli va go’zal uyushmasi atrofni o’rab oladi. Ular yerga tushgach, butun manzara oppoq to’qimalarga aylanadi, har bir narsa yorug’likda yana boshqacha ko’rinadi.

Qor yog’ishining o’ziga xos ramzi bor: u yangi boshlanishlar, tozalik va yangilanishni anglatadi. Har bir qor to’pi yerga tegib, bu o’zgarishlarni bildiradi, shu bilan birga, har bir kishi uning ostida yangi iz qoldirish imkoniyatiga ega. Qorning qattiq va yumshoq hissi orasidagi farq tabiatning har bir detalini boshqacha anglashga undaydi.

Qor yog’gan paytda tabiatni bir qarashda tinchlik va sokinlik egallaydi. Ammo, qorning qoplamasida borliqning shovqini ham bor — u faqat tekislikda, har bir qadamda, har bir nafasda seziladi. Kichik bolalar qorli kunlarda qor to’plarini yig’ish, qorda shovqin qilish, u bilan o’ynashni yaxshi ko’rishadi, shu bilan birga, qor ko’plab kishilar uchun ruhiy bir yangilanish, eski xotiralarni eslash va vaqtning o’tishiga qarshi kurashish imkoniyatini yaratadi.

Qor – vaqtni to’xtatgan, ammo har bir daqiqasida yangi hayot va yangi imkoniyatlarni yaratadigan bir ajib hodisa. U nafaqat tabiatning go’zalligi, balki inson qalbining ichki sokinligini anglatadi.

Qor haqida sherlar.

Qor yog’ar elak-elak,
Yog’ar bo’lib charxpalak.
Qo’ngan zamon kaftimga,
Erib ketar taftimga.

Quvnoq qor,
Oppoq qor.
Qorni yig’ib olaylik,
Bir shaklga solaylik.

Bolalar, keling, qani,
Qorbobo yasa, G’ani.
Qara, burning uchini,
Bilgin sovuq kuchini.

Shalpang quloqlar tikka —
Qarab qolibdi ko’kka.
Qor yog’ar hamon-hamon,
Kulamiz xandon-xandon.

Qizib ketdi o’yin ham,
Shodlikni ko’rar baham.
Quvnoq qor,
Oppoq qor.

Qor haqida duet.

Keldi mana oltin kuz
Kirib keldi mezon ham
Qo’lga olib bir qalam
Sher yozingchi bir siz ham

Sog’indim men ne qilay
Oppoq nafis qorlarni
Sog’indimku jada ham
O’sha qor bo’ronlari

Sezyapsizmi avvalgiday
Yog’may qo’ydi oppoq qor
Shuning uchun ham dilda
Qorning sog’inchlari bor

Beg’ubor:
Oldim qalam mana men
Aytingchi ne so’ylayin
Qadrimni bilganlarning
Qadrdoni bo’layin

Men ham sog’ingandirman
Sizla o’tgan onlarni
Sog’inib yongandirman
Jonim degan jonlarni

Sog’indim oppoq qorni
Nahot siz ham bildingiz
Dildan sog’inib yorni
Yoki taxmin qildingiz

Kuz ayriliqmas asli
U sevishganlar fasli
Muhabbatsiz dunyo yo’q
Qish hiyonatning kasri

Sizsiz zerikdim rosti
Go’zal daraxtlar osti
Bu sherni yurak bilan
Oddiy Nozima yozdi…

Parcha qor.

Qor parchalar, parchalar,
Oq kiyadi archalar.
Qir, adirlar, qo‘ralar,
Oq kiyimga o‘ralar.

Uyga kirdi oq odam,
Qarasam, mening dadam.
Dadamning ustin qoqdim,
Dadamga kulib boqdim.

Yoqalarin tuzatdim,
Issiq to‘nni uzatdim.

Kumush Qor – Qor haqida sherlar.

Qor, qor, qorlar,
Atrof porlar.
Yilt-yilt nurdek,
Oppoq undek.
Shakar undek,
Shakar, desam.
Agar yesam,
Og’rir tishim.
Qor, qor, qorlar,
Atrof porlar.
Yilt-yilt nurdek.

Qorlar.

Yer to’ysin deb bir yo’la,
Qor baralab yog’yapti.
Go’yo osmon un elar,
Havosi ham yoqyapti.

Yurganimda iz qolsa,
Qor uni tez yopyapti,
Kuchigim ham oqarib,
Atrofimda chopyapti.

Momojonim oynadan
Juda xursand boqyapti.
Xayolimga yoz kelib,
Suv sharqilab oqyapti!

Qor izi.

Bul chog’i, bo’stonga ishtiyoq baland,
Nechundir bemahal yog’a ketdi qor.
Diktorning bir og’iz e’loni bilan
Chindan ham qaygadir berkindi bahor.

Bu fursat chamansiz ko’ngillar yarim,
Bulbulni quvlamang dostonimizdan.
Sizdan nima ketdi, diktor do’stlarim,
Qorni kurab qo’ying bo’stonimizdan.

Qor parcha.