Alisher navoiy ruboiylari

Alisher navoiy ruboiylari. Alisher Navoiy, XV asrda yashagan o‘zbek shoiri, mutafakkir va davlat arbobi bo‘lib, uning ruboiylari (to‘rtliklar) adabiyot tarixida alohida o‘ringa ega. Navoiy o‘zining ruboiylarida hayot, sevgi, insoniy his-tuyg‘ular va falsafiy tafakkurlarni chuqur ifodalagan. Ularning ko‘plari o‘z zamonasida mavjud bo‘lgan falsafiy va axloqiy tushunchalarni, shuningdek, qadimgi sharq falsafasini aks ettiradi.

Navoiy ruboiylarida odamlarning ichki dunyosini, uning ruhiy holatini va falsafiy qarashlarini tasvirlashda o‘ziga xos uslubni qo‘llagan.

Alisher Navoiy, aslida ko‘proq “Xamsa” (besh asar to‘plami) va “Divan-i Lughati Turk” kabi asarlari bilan mashhur. Ammo uning ruboiylari ham adabiyotda katta ahamiyatga ega. Ruboiylar, turkiy poeziyada eng sevimli janr bo‘lib, ularning qisqa va mazmunli tuzilishi orqali chuqur ma’nolarni ifodalash mumkin.

Alisher navoiy ruboiylari.

Farzand ato qulligʻin chu odat qilgʻay,

Ul odat ila kasbi saodat qilgʻay,

Har kimki atogʻa koʻp rioyat qilgʻay,

Oʻgʻlidin anga bu ish siroyat qilgʻay

G’urbatda g’arib.

Gʻurbatda gʻarib shodmon boʻlmas emish,

El anga shafiq-u mehribon boʻlmas emish.

Oltun qafas ichra gar qizil gul bitsa,

Bulbulgʻa tikandek oshiyon boʻlmas emish.

Vatan haqida.

Koʻz bila qoshing yaxshi, qabogʻing yaxshi,

Yuz bila soʻzing yaxshi, dudogʻing yaxshi,

Eng bila menging yaxshi, saqogʻing yaxshi.

Bir-bir ne deyin, boshdin ayogʻing yaxshi.

Gar oshiq ersang.

Gar oshiq esang mehru vafo qilma havas,

Dard istayu dafiga davo qilma havas.

Hijronu visol mutlaqo qilma havas,

Dildoringdan gayri rizo qilma havas.

Alisher navoiy ruboiylari – Zohid senga.

Gar oshiq esang mehru vafo qilma havas,

Dard istayu dafiga davo qilma havas.

Hijronu visol mutlaqo qilma havas,

Dildoringdan gayri rizo qilma havas.

Umri aziz.

Jondin seni kup sevarmen, ey umri aziz,

Sondin seni kup sevarmen, ey umri aziz.

Har neniki sevmak ondin ortuq bulmas,

Ondin seni kup sevarmen, ey umri aziz.

Kushluq.

Kim kurdi ekin jahonda oyo khushluq,

To bir kishi aylagay tamanno khushluq.

Yuz yilda agar bir ulsa paydo khushluq,

Omodadur yonida yuz nokhushluq.

Jonimdagi jim.

Jonimdagi “jim” ikki dolingga fido,

Andin sung “alif” toza niholingga fido,

Nuni dogi anbarin hilolingga fido,

Qolgon iki nuqta ikki kholingga fido.

Bormogin.

Necha dedim ul sanamga: Bormogin!

Qilmadi ul tark okhir bormogin;

Munchakim khudroyliq kurguzdi ul,

Aql hayrat qildi tishlab barmogin.

Yoqilur.

Lalidin jonimga utlar yoqilur,

Qoshi qaddimni jafodin yo qilur;

Men vafosi, vadasidin shodmen,

Ul vafo, bilmanki, qilmas, yo qilur.

Gar oshiq ersang.

Gar oshiq esang mehru vafo qilma havas,
Dard istayu daf’ig’a davo qilma havas.
Hijronu visol mutlaqo qilma havas,
Dildoringdan g’ayri rizo qilma havas.

Ushbu sherlar saytlaridan olindi.